Gevonden voorwerp : een werfkraan

In Sint-Gillis-Waas heeft men een gevonden voorwerp geregistreerd dat enigszins tot de verbeelding spreekt: een werfkraan van 16 meter lang en enkele tonnen zwaar. 

“Met het nieuwe beleid willen we ons openbaar domein beter beheren.  In de industriezone Kluizenmeersen staat al jaren een grote werfkraan met bijhorende betonblokken te verroesten op de parkeerzone.  De kraan neemt de plaats in van een vrachtwagen-aanhangwagen, waardoor die dan weer elders moet staan. Navraag bij de nabijgelegen bedrijven leert dat de kraan er vermoedelijk al meer dan 11 jaar onaangeroerd staat en niemand enig idee heeft van de eigenaar” omschrijft burgemeester Koen Danëls (N-VA) de situatie.

Speurwerk levert failliete aannemer op

De kraan werd al een aantal keren wat verduwd onder andere om het nabijgelegen bedrijf te kunnen bouwen of om de gracht uit te kuisen. Daniëls ging zelf op onderzoek uit om de eigenaar te vinden om die te kunnen aanmanen zijn kraan op te halen “Op de kraan is geen enkele naam of nummerplaat te vinden.  Wel was er nog een oud keuringsnummer op het typeplaatje te lezen.  De keuringsinstantie kon mij het bedrijf bezorgen die het laatst de kraan had laten keuren in 2002.  Opzoeking in het staatsblad leverde echter op dat dit bedrijf op 11 februari 2003 door de rechtbank failliet werd verklaard en in 2013 de bijhorende NV ambtshalve werd doorgehaald” licht Daniëls zijn speurtocht toe.

Sleep en stallingskosten zouden te hoog zijn

De gemeente zat dus opgezadeld met een kraan op haar openbaar domein, waarvan de eigenaar reeds meer dan 20 jaar failliet is.  “Een aangetekende brief sturen om de kraan op te halen of een factuur met de achterstallige belasting omwille van de privatisering van het openbaar domein had dus geen nut.  De kaan laten wegslepen of via de rechtbank een verwijdering laten bevelen, zou de gemeente en dus de belastingbetaler opzadelen met advocaat-, sleep- én stallingskosten.  Samen met de gemeentediensten en de lokale politie gingen we op zoek naar een oplossing” gaat Daniëls verder.

Geregistreerd als gevonden voorwerp

De oplossing die we gevonden hebben, is deze werfkraan te registreren als gevonden voorwerp.  Eigenlijk net hetzelfde als we een bril, een portefeuille of iets anders vinden op het openbaar domein. Met dat verschil dat we die zaken in een kast in het gemeentehuis bewaren en dat met deze kraan niet mogelijk is.  Ik denk wel dat we hiermee wel hoog scoren in de categorie “grootst verloren/gevonden voorwerp” glimlacht Daniëls bij de creatieve oplossing.

De gemeente kan na zes maanden te goeder trouw en op een economisch verantwoorde wijze beschikken over het voorwerp. “Aangezien we zelf met dergelijke kraan niets kunnen doen, zullen we ze dan nadien verkopen. De opbrengst moeten we dan nog 5 jaar ter beschikking houden van de eigenaar, weliswaar na aftrek van de kosten die de gemeente gedaan heeft en de mislopen belasting van de privatisering van het openbaar domein” legt Daniëls het vervolg van de procedure uit.  “Als de eigenaar toch nog zou opduiken, zal die allicht bovenop de verkoopprijs van de kraan nog moeten opleggen aan de gemeente.  Meer dan 10 jaar zoveel vierkante meter innemen, dat is niet niks.” voegt Daniëls nog lachend toe. “Wie de kraan later zou kopen van de gemeente, moet die kost van de vroegere eigenaar uiteraard niet betalen.”